Биханд то...

Ҳатман шунидаед, ки мегӯянд: "Биханд, то дунё ба рӯят бихандад!" Шояд иллати машҳур шудани ин ҷумла ба хотири таъсире аст, ки ханда бар саломатии инсон дорад.

Равоншиносон хандаро озодкунандаи фишорҳои рӯҳӣ медонанд. Дар солҳои охир равиши хандадармонӣ дар бисёре аз кишварҳо ба роҳ монда шудааст. Дар ин дармон беморон бояд ним соат дар рӯз бо огоҳӣ бихандад, то худро аз фишорҳои рӯҳӣ ва мушкилоти зиндагӣ раҳо созанд. Ҳамчунин гуфта шудааст, ки хандидан боиси афзоиши тӯли умр низ мегардад, яке аз масхарабозҳо бо ин ки чандин сол аст, ки сигор мекашад ва маъмулан касоне ки сигор мекашанд умрашон кӯтоҳ аст, ҳудуди 100 сол дорад! Албатта бояд бидонед, ки лабхандҳои сохтагӣ ин вижагиҳоро надоранд.

Бихандед, то солим бимонед!

Сумайя